Najdogodniejsza droga wejścia:

Od Hińczowej Przełęczy(UIAA 0+, orientacja). Na przełęcz kombinacją wariantów niewspinaczkowych(UIAA 0+, często ekspozycja i kruszyzny, niełatwa orientacja): od Dolinki za Mnichem przez Galerie Cubryńskie bądź "od tyłu", z Doliny Piarżystej przez Cubryńską Przełączkę. Wymagana dobra znajomość topografii okolicy.

Piękny, kształtny szczyt, nieco w cieniu pobliskiego Mięguszowieckiego Szczytu można podziwiać znad brzegów Morskiego Oka wprost nad turnią Mnicha. Cubryna stanowi bardzo ważny punkt zwornikowy głównego grzbietu tatrzańskiego, w którym ku pd.-zach. odgałęzia się jego potężna, boczna odnoga zakończona kulminacją Krywania. W północnych zboczach, po polskiej stronie grani: trzy pochyłe, piarżyste, podcięte uriwstami tarasy tzw. Galerii Cubryńskich: Wielkiej, Małej i Zadniej. Szczyt bardzo atrakcyjny tak dla taterników jak i doświadczonych turystów wysokogórskich

Nazwa szczytu pochodzi od gwarowych odpowiedników słowa "czupryna", którą to ma przypominać charakterystycznie postrzępiona grań wierzchołkowa szczytu.

Pierwsze wejście: Karol Potkański z przewodnikami: Kazimierzem Bednarzem i Janem Fedrą - 6 września 1884

Zimą: István Laufer i E. Maurer - 24 marca 1913 r.