Najdogodniejsza droga wejścia:

Bez znaków. Od Przełęczy Stolarczyka trawersem po zach. stronie(Cz.Jaw.) Papirusowych Turni na Papirusową przełęczkę i dalej wprost na szczyt(UIAA 0+) Na Przeł. Stolarczyka prowadzą dwa niewspinaczkowe warianty: 1)Z Doliny Dzikiej przez załupę Papirusowej Drabiny(UIAA I, silna ekspozycja) 2)Z górnych partii Dol. Czarnej Jaworowej(Czarny Bańdzioch) trawers Szymkowym Żlebem(UIAA 0+, mocna kruszyzna), w połowie trawersu możliwość podejścia kruchym Małym Szymkowym Żlebem bezpośrednio na Papirusową przełączke. Na szczyt można również dostać się bezpośrednio z górnych pięter Doliny Kieżmarskiej: z Doliny Dzikiej przez tzw. Jakubową Ławkę i Czarne Galerie(UIAA 0+, orientacja), z Doliny Jastrzębiej przez środkową lub dolną część Danielowego Muru i Czarne Galerie(UIAA 0+, orientacja). Wejście szczytowe bez asekuracji wymaga nie tylko doświadczenia i dobrej orientacji w topograficznych zawiłościach okolicy, ale także pewnej pogody - przy jej nagłym załamaniu sam wierzchołek może okazać się śmiertelną pułapką(głośne wypadki).

Wspaniały, honorny szczyt z bardzo ciekawymi drogami wejścia. Efektowne widoki i sceneria okolicy.

Czarny Szczyt wznosi się nad Doliną Czarną Jaworową opadającą ku pn.-zach. i dwiema górnymi odnogami Doliny Kieżmarskiej: Doliną Dziką i Doliną Jastrzębią, które masyw rodziela swym długim pn.-wsch. ramieniem zwanym Czarnym Grzbietem, który to opada swą urwistą ścianą ku kotlinie Zielonego Stawu. Przez Przełęcz Stolarczyka, Czarny Szczyt sąsiaduje z grupą Baranich Rogów zaś Czarna Przełęcz, w pn. grani biegnącej od kopuły szczytowej oddziela go od Kołowego Szczytu. W pd.-zach. grani Czarnego Szczytu wznoszą się 3, niezwykle oryginalne w kształtach Papirusowe Turnie oddzielone od turni głównego wierzchołka Papirusową przełączką.

Polska nazwa Czarnego Szczytu(za WHP) pochodzi wprost od nazwy Doliny Czarnej Jaworowej, a nie od barwy skał, nazwy niemiecka i węgierska upamiętniają postać spiskiego poszukiwacza skarbów z 2 poł. XVIII w. - Johanna Andreasa Papirusa, który w czasie jednej ze swoich wypraw, zaskoczony nagłym załamaniem pogody zginął gdzieś w górnych partiach Doliny Kieżmarskiej.

Pierwsze odnotowane wejście: Antonina ENglischowa i Karol Englisch z przew. Johannem Hunsdorferem - 24 lipca 1898 r.

Zimą: Tibold Kregczy i Lajos Rokfalusy - 28 grudnia 1911 r.