Kieżmarski Szczyt (słow. Kežmarský štít, niem. Kesmarker Spitze, węg. Késmárki-csúcs) – 2558 m
Wysoki, zwornikowy szczyt w bocznej grani słowackich Tatr Wysokich, pomiędzy Widłami i Małym Kieżmarskim Szczytem.
Najdogodniejsza droga wejścia:
Nieznakowany wariant, granią od Huncowskiej Przełęczy(UIAA 0+)
Jeden z najwyższych szczytów wznoszący się po południowej stronie Doliny Kieżmarskiej, nieco na pn.-wsch. od Łomnicy, od której oddzielają go Widły.
900 metrowa północna ściana Małego Kieżmarskiego Szczytu, uznawanego niekiedy za niższy wierzchołek masywu uważana jest za najwyższe urwisko całych Tatr. Jej zdobywanie w lecie i w zimie odegrało wielką rolę w dziejach taternictwa. Pierwsi pokonali ją, z ominięciem dolnych urwisk - Węgrzy Julius A. Hefty i Gyula Komarnicki w 1912.
Warto pamiętać, że już w XVIII w. w poprzek pn. ściany tzw. Niemiecką Drabiną chodzili poszukiwacze złota.
Kieżmarski Szczyt był jednym z pierwszych wysokich szczytów zwiedzonych w Tatrach, gdyż wchodzono na niego już na przełomie XVI i XVII w.(David Fröhlich).
Zimą pierwsi na szczycie stanęli: Günther O. Dyhrenfurth i Alfred Martin w 1906 r.