Niżnie Rysy (słow. Malé Rysy, niem. Dénesspitze, węg. Dénescsúcs) - 2430 m
Trzeci co do wysokości szczyt Polski najokazalej prezentuje się znad Morskiego Oka wraz ze swoją efektowną przeszło 600-metrową pn.-zach. ścianą, przytłaczając wyższe, lecz wznoszące się nieco dalej na pd. Rysy
Najdogodniejsza droga wejścia:
Z Kotła pod Rysami, znaki czerwone do wejścia na ubezpieczoną łańcuchami skalną grzędę(szlak na Rysy) i stąd w górę, ku pn.-wsch., w poprzek wielkich piarżystych stoków ku przełączce pod głównym wierzchołkiem(przy suchej skale trudności niewielkie, zdradliwa kruszyzna).
Wschodnią granią, od Niżniej Spadowej Przełączki(UIAA 0+, miejscami ekspozycja, orientacja, spory dystans przy starcie od wylotu Dol.Białej Wody).
Niżnie Rysy wznoszą się między Rysami a Żabim Szczytem Wyżnim w bocznej grani Tatr biegnącej od Rysów ku północy. W grani szczytowej wznoszą się cztery turnie, z których trzecia od pn. stanowi główny wierzchołek(za WHP). Boczna grań odchodząca od Niżnich Rysów ku wsch. dzieli górną część Doliny Ciężkiej na dwie gałęzie i jest zakończone popularną wśród taterników Ciężką Turnią. Okolica więcej niż malownicza... wschody i zachody słońca podziwiane z wierzchołka to gwarancja najwspanialszych wrażeń.
Osobliwością okolicy wierzchołka Niżnich Rysów jest Tomkowa Jaskinia, formacja rzadka w granitowych skałach Tatr Wysokich.
Nazwa Niżnich Rysów pochodzi od sąsiednich Rysów, nazwy niemiecka i węgierska upamiętniają spiskoniemieckiego badacza Tatr - Franza Denesa.
Pierwsze wejście: Szczyt najpewniej od dawna odwiedzany, pierwsze wejście odnotowane: Janusz Chmielowski, Adam Kroebl i przewodnik Jakub Bachleda w 1905 r.
Zimą: Józef Lesiecki, Józef Oppenheim, Mariusz Zaruski i Stanisław Zdyb - 18 lutego 1914.