Najdogodniejsza droga wejścia:

Bez znaków. Granią od Gładkiej Przełęczy.

Walentkowy Wierch wznosi się w głównej grani Tatr między Świnicą na pn. (z którą łączy go skalna Walentkowa Grań obniżająca się do wcięcia Walentkowej Przełęczy) a Gładkim Wierchem na pd.wsch., od którego oddziela go przełęcz Gładka, ponad dolinami Pięciu Stawów Polskich - jej górnym piętrem pod przeł. Zawrat tzw. Dolinką pod Kołem i Doliną Cichą z jej górnymi piętrami w postaci dolin Wierchcichej i Walentkowej(niemal zamkniętej w ramiionach grani Walentkowego

i Świnicy).

Południowe stoki Walentkowego przecina historyczny, dawno nieznakowany już szlak łączący przełęcz Liliowe z przełęczą Zawory. Niegdysiejsza historyczna droga turystów zakopiańskich do Morskiego Oka... szlak piękny wyjątkowo.

Pochodzenie nazwy szczytu i całej okolicy od imienia Walka - Walentego, litpowskiego pasterza, który miał niegdyś pasać tu swoje stado, od niego wzięła nazwę wpierw szeroka, trawiasta pd. ubocz szczytu, a potem i on sam i inne formacje terenu w pobliżu.

Szczyt i jego okolice stanowił od dawna teren pasterski.

Zimą: S. Bujwid, Kazimierz Piotrowski, H. Trzebnicki - 1 stycznia 1914 r.