Batyżowiecki Szczyt (słow. Batizovský štít, niem. Botzdorfer Spitze, węg. Batizfalvi-csucs) - 2448 m
Potężny, urwisty szczyt w głównej grani Tatr. Od południa charakterystycznie opancerzony olbrzymimi granitowymi płytami.
Najdogodniejsza droga wejścia:
Bez znaków z okolic wcięcia Zachodniej Batyżowieckiej Przełęczy przez "Płytę Jurzycy"(UIAA I, trudności techniczne i orientacyjne, ekspozycja)
Batyżowiecki Szczyt wznosi się w grani głównej ponad górnym piętrem systemu Doliny Białej Wody - Doliną Kaczą(po pn. stronie) i Doliną Batyżowiecką(na pd.) w sąsiedztwie masywu Gierlachu(Zadni Gierlach, ku wsch.), od którego oddzielają go siodła Batyżowieckiej Przełęczy. Pierwszym sąsiadem tego szczytu w grani na zachód jest Kaczy Szczyt.
Efektowny, gdy oglądany z południa i północy, Batyżowiecki Szczyt najwspanialej przedstawia się z okolic rzadko odwiedzanej Wschodniej Batyżowieckiej Przełęczy - skąd podziwiany wystrzela w niebo imponującą, smukłą skalną szpicą.
Nazwa szczytu podobnie jak doliny rozciągającej się pod nim pochodzi od nazwy wsi spiskiej wsi Batyżowce.
Pierwsze wejście(turystyczne): Karl Jurzyca i Józef Galko-Rusnák, 13 czerwca 1900 r.
Zimą: Zygmunt Klemensiewicz i Jerzy Maślanka, 5 kwietnia 1909 r.