Najdogodniejsza droga wejścia:

Szlaki znakowane: Z południa przez Dolinę Bystrą oraz od zachodu i północy przez Dolinę Gaborową i zboczami Błyszcza.

Główny wierzchołek masywu Bystrej wznosi się kilkaset metrów od grani głównej - w grani bocznej ciągnącej się na południe od Błyszcza(2159 m), który mimo, że pozbawiony cech górskiego szczytu, dla klarowności topografii tego rejonu uznawany jest za niższy, zwornikowy wierzchołek Bystrej - w grani głównej i jednocześnie na linii granicy polsko-słowackiej. Bystra wypiętrza się nad dolinami: Raczkową (i jej odnogą Gaborową), Bystrą i Kamienistą, a także poprzez Błyszcz nad Doliną Pyszniańską rozciągającą się po północnej stronie grani głównej. Grań Bystrej ku południowi rozgałęzia się w dwa długie ramiona ograniczające Dolnię Bystrą, w których wyróżnia się szereg mniej i bardziej wybitnych formacji.

Szczyt odwiedzany od bardzo dawna, pierwsze odnotowane wejście zimowe należy do Ady Świderskiej z przew. Klimkiem Bachledą w 1905 r.

Cytując Witolda H. Paryskiego: "Nazwa szczytu Bystra pochodzi zapewne od potoku Bystra, który spływa z pd. stoków tego masywu, i jest to chyba nazwa najstarsza tego szczytu, stosowana co najmniej od I poł. XVIII w. Od 1796 aż do 1880 na oznaczenie tego szczytu używano często nazwy: Pyszna, od pobliskiej Pysznej Hali. Bystra nazywana Pyszną i widziana z Kościeliskiej Doliny, była nieraz tematem obrazów i rysunków, zwłaszcza artystów polskich np. obraz olejny Alfreda Schouppe'go Góra Pyszna w Tatrach(1856)."