Ganek (słow. Ganek ew. Ganok, niem. Ganek, węg. Ganek) - 2462 m
Jeden z najciekawszych taternicko i turystycznie masywów tatrzańskich, którego historia zdobycia to jeden z najpiękniejszych rozdziałów w dziejach eksploracji Tatr
Najdogodniejsza droga wejścia:
Bez znaków, od Gankowej Przełęczy(UIAA 0+/I, duża ekspozycja, zwłaszcza przy mokrej skale zalecana asekuracja)
Masyw Ganku wznosi się w głównej grani Tatr, między Doliną Białej Wody(od północy) i jej górnymi piętrami, dolinami Kaczą i Ciężką oraz Doliną Złomisk(po stronie pd. masywu). Posiada trzy wyraźne wierzchołki: Mały Ganek(ok. 2425 m), Pośredni Ganek i Wielki Ganek(2462). Najokazalej przedstawia się oglądany z Doliny Białej Wody lub z okolic szczytu Rysów. Na stronę Dol.Kaczej Ganek opada 750-metrową ścianą, jedną z najwyższych w Tatrach. Ponad Doliną Ciężką natomiast, Mały Ganek, a dokładniej jego pn.-zach. ściana przecięta charakterystycznym, niemal poziomym tarasem tzw.Galerii Gankowej obrywa się sławnym 300-metrowym krzesanym urwiskiem. Od tej osobliwości, mającej przypominać ganek na ścianie budynku góra wzięła właśnie swoją nazwę.
Ganek to jak wspomniano powyżej wielka i wciąż żywa historia taternictwa. W latach 1877-95 polscy turyści z zakopiańskimi przewodnikami wielokrotnie i bezskutecznie próbowali wejść na Ganek. Po wielu próbach sztuka ta udała się wreszcie w 1895 r. Władysławowi Kleczyńskiemu prowadzonemu przez Klimka Bachledę razem z tragarzem Józefem Gąsienicą z Bystrego. Pierwsi zdobywcy odnaleźli drogę na szczyt z Doliny Złomisk.
Zimą, pierwsi na szczycie stanęli Mieczysław Lerski i Jerzy Maślanka w 1910 roku.
W 1933 r. zimą, na tarasie Galerii Gankowej, z wyczerpania zmarł jeden z najsłynniejszych taterników czasów przedwojennych - Wincenty Birkenmajer, pierwszy zdobywca m.in. imponującego pn.-wsch. filara Ganku właśnie.