Staroleśny Szczyt lub po prostu Staroleśna (słow. Bradavica, niem. Warze, węg. Bibircs)
Strzelisty szczyt w 7-kilometrowej grani oddzielającej doliny Wielicką i Staroleśną, do tej ostatniej opadający 400 metrową pn. ścianą.
Najdogodniejsza droga wejścia:
Nieznakowana. Z Doliny Wielickiej, Kwietnikowym Żlebem(UIAA I, miejscami ekspozycja, trudna orientacja).
Niezwykle ciekawy, ze względu wielkiego skomplikowania i oryginalności struktury okolicznych grani oraz fantatystycznej scenerii, cel wycieczek turystów wysokogórskich i taterników. Blok szczytowy tworzą aż cztery wierzchołki, turnie: Pawłowa, Kwietnikowa, Tajbrowa i Klimowa, z których ta ostatnia jest najwyższa,a pierwsza z wymienionych najtrudniej dostępna.
Nazwa szczytu jak i sąsiedniej doliny pochodzi od spiskiej wsi Stara Leśna. Dawna nazwa: Wysoka.
Pierwsze wejście: Kazimierz Tetmajer i Tadeusz Boy-Żeleński z towarzyszami i czterema zakopiańskim przewodnikami, wśród których byli Klimek Bachleda i Jan Bachleda Tajber/na cześć których dwa najwyższe wierzchołki nazwano Klimkową i Tajbrową turnią/ - 14 sierpnia 1892 r.
Pierwsze wejście zimowe: Ernst Dubke, Alfred Martin i dwaj przewodnicy, Johann Breuer i Johann Franz senior - 15 lutego 1906(na wszystkie cztery wierzchołki)