Najdogodniejsza droga wejścia:

Od Przełęczy pod Chłopkiem(UIAA 0+, łatwo, wymagana orientacja w okolicznym terenie, poza krótkim i łatwym w całości technicznie wariantem wejściowym miejsca przepaściste)

500-metrowe urwiska "Czarnego Mięgusza" opadają w rejon kotliny Czarnego Stawu pod Rysami, a północno-wschodnią grzędę kończy Kazalnica Mięguszowiecka, z której opada "słynna, pionowa i pocięta pasami okapów ściana północno-wschodnia". Wschodnia ściana (o wysokości ok. 300 m) opada w kierunku Wyżniego Czarnostawiańskiego Kotła, którego kotlinę ogranicza pn.-wsch. grzęda Mięguszowieckiego Szczytu Czarnego i urwiska ścian sąsiedniego Wołowego Grzbietu. W grani pn-zach., opadającej w kierunku Mięguszowieckiej Przełęczy pod Chłopkiem, widoczna jest charakterystyczna, samotna turniczka nazywana Chłopkiem, od której nazwę wzięła popularna przełęcz. Piękne widoki na otchłań kotliny Czarnego Stawu pod Rysami i poglądowo wzdłuż ostrza Mięguszoweckiej grani.

Nazwa szczytu jak i innych obiektów w grani pochodzi od spiskiej wsi Mięguszowice(<i>słow. Mengusovce</i>)

Pierwsze wejście: Antonina i Karol Englisch z przewodnikiem Johannem Hunsdorferem sen. - 9 sierpnia 1903, ale wiadomo, że polscy turyści z przewodnikami wchodzili na ten szczyt już wcześniej(WET).

Zimą: Mieczysław Lerski i Jerzy Maślanka - 22 marca 1910