Słońcem i sytością żegnałem Kirunę, by kilka godzin potem przesiąknięty zgnilizną w ślepej plusze lunatykować wokół stalowych toni Abiskojaure ku pogranicznej chatce. Ciąg huraganowych i mokrych, samotnych dni, więcej nad książką niż na ponurej tundrycznej ścieżce, która sprowadziła mnie ku kolorom i psiemu rajowi w norweskim Innset. Altevatn z czapkami chmur i plejadą śnieżnych obelisków ku Gasce i Vuomie. Lapońska złota jesień głównych arterii Dividalen po rozkosz chatkowania i szczęście spotkań dobrych ludzi. Esencja Północy z purpurami Jerty, mistyką Daerty i całym majestatem Rostadalen z jej genialnymi przytuliskami z drewna i kamienia. więcej...

Za granią Szwecja. Gigantomachia z Paltsanem w tle o złotym zmierzchu i w rózach poranka z niekończącą się polsko-szkocką filozofią międzyczasu. Barras i przyjaciele po finał odysei słonecznej w wygasłych szkarłatach trójstyku granic, Trerikroset. Finlandia.